Krzysztof Kamil Baczyński - "Elegia o...[Chłopcu polskim]"

[Puella Clara]

4 VIII 1944 roku, w wieku 23 lat,  poległ na posterunku w pałacu Blanka podczas Powstania Warszawskiego polski poeta, żołnierz AK, podharcmistrz Szarych Szeregów - Krzysztof Kamil Baczyński. Przedstawiciel pokolenia Kolumbów, w Gimnazjum im. Stefana Batorego uczęszczał do jednej klasy z "Rudym", "Alkiem" i "Zośką".
Osobiście styl jego poezji kojarzy mi się ze Słowackim. Gdyby nie przedwczesna śmierć, Baczyński mógłby osiągnąć wielkość na skalę wieszcza...
Bardzo chciałabym przedstawić jakiś bardziej optymistyczny wiersz, ale właśnie "Elegia o..." niemal krzyczy o umieszczenie...

Pomnik Małego Powstańca w Warszawie

____

ELEGIA O...[ CHŁOPCU POLSKIM] Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą, haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią, malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg, wyszywali wisielcami drzew płynące morze. Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami. Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg, przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg. I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc, i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut-zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło ? 20 II 1944r

____

Wiersze Baczyńskiego, pomimo silnego związku z czasem wojny, mają swój uniwersalny wymiar, związany z rozwojem duchowym człowieka. Obok wierszy dotyczących przeżyć okupacyjnych, pisał także inne, pełne nadziei i piękna, pełne rozbudowanych metafor, elementów ze świata baśni, przyrody, otoczone aurą nastrojowości.