Izrael, Żydzi, Polska - dyskusja w Klubie Ronina

[marylaossowska]

Izrael Żydzi Polska - dyskusja w Klubie Ronina

_

Niezwykle interesująca dyskusja w Klubie Ronina. Choć mam wrażenie, że dyskusja nie potoczyła się zgodnie z oczekiwaniami organizatorów, co wyraźnie było widać w zdenerwowaniu prowadzącego dysputę - zdecydowanie polecam obejrzenie!

_

[marylaossowska]

Komentarz reżysera Grzegorza Brauna po dyskusji w Klubie Ronina.  Mój komentarz jest identyczny z wrażeniami jednego z obserwatorów: Tomasz Terlikowski otrzymuje ocenę niedostateczną, no i oczywiście wraz z panem Piotrem Gontarczykiem "zdał egzamin". Obaj będą nadal zapraszani do WSI 24 i Polsatu.

Grzegorz Braun o debacie „Polacy, Żydzi, Izrael"

[marylaossowska]

Wykład ks. prof. Waldemara Chrostowskiego w uzupełnieniu dyskusji w klubie Ronina

O źródłach antypolonizmu (całość) ks. prof. Waldemar Chrostowski

[marylaossowska]

Przyczynek do dyskusji - wykład Stanisława Michałkiewicza

KNP Pomorze - Stanisław Michalkiewicz "AntyPolonizm" - Gdynia, 11 Stycznia 2013r.

[Uczen_Sokratesa]

Niestety ... Wielu Żydów wypowiadających się w mediach bezczelnie kłamie o Polsce, przedstawiając siebie jako męczenników. Kiedy mają przeszłość budowania stalinowskiego terroru i przegrali konflikt w partii komunistycznej. Inni widzą świat wyłącznie w  jeden sposób - Żydów jako ofiary, natomiast chrześcijan, a szczególnie katolików jako prześladowców. Przy czym obowiązują tu podwójne standardy. Jeśli Żyd jest zbrodniarzem stalinowskim, to nie jest Żydem i nikt w Izraelu nie ma za niego obowiązku przepraszać.  Jeśli Polak popełnił zbrodnię, to jest to przykład polskiego antysemityzmu i obciąża wszystkich Polaków. Nie mniej, trzeba starać się z Żydami rozmawiać. Są ludźmi jak i my, zdarza się więc, że potrafią przezwyciężyć uprzedzenia i schematy myślenia.

[Teofil]

Kwestia Żydowska jest wyjątkowo trudnym tematem. Niemal na każdym kroku są problemy w obiektywnej i sprawiedliwej ocenie. Słuchając dyskusji można by się z każdym z rozmówców zgodzić, a jednocześnie powiedzieć, że nikt nie ma racji.
Braun, znany ze zbyt ostrych wypowiedzi, chciał powiedzieć o niebezpiecznych zjawiskach zagrażających wizerunkowi Polski na świecie, a którego inspiratorami są pewne organizacje żydowskie. To te środowiska nadużywają posuniętego do absurdu argumentu do antysemityzmu i faszyzmu. Pozostali rozmówcy najwyraźniej nie zrozumieli intencji Brauna i zaczęli akademicką dyskusję dzieląc włos na czworo, w której Terlikowski dosłownie odpłynął... a Dawid Wildstain nie wiedział co ze sobą zrobić i uciekł pod pretekstem jakichś spraw redakcyjnych Właściwie każdy powiedział co wiedział i niewiele brakowało, żeby się wzięli za łby...

Dyskusja pokazała tylko jak bardzo skomplikowanym i wieloaspektowym problemem są stosunki polsko-żydowskie i że nie da się sprawy przedstawić w prosty sposób za pomocą jednego hasła. Czym jest tzw. "antysemityzm" w Polsce wszyscy wiemy i nie ma to za wiele wspólnego z zarzutami ze strony giszefciarskich organizacji, które szukają okazji, żeby udowodnić założoną z góry tezę i szantażować rzekomych antysemitów, którymi stają się a priori wszyscy oponenci.

Oczywiście prawdziwy "antysemityzm" - zakładając pierwotne znaczenie - który jest autentyczną nienawiścią do jakiejś grupy ludzi z powodu rasy, czy narodowości zasługuje na potępienie. Dotyczy to nie tylko Żydów, ale każdego innego narodu. Jednak rozszerzanie definicji antysemityzmu przez te wspomniane wyżej organizacje prowadzi do zamieszania, niesprawiedliwych ocen, zaognia konflikty i wzajemne niezrozumienie racji.

Podłożem pretensji (nie mylić z antysemityzmem) Polaków do Żydów jest wiele spraw z historii, w której nazbierało się sporo różnych niemiłych ekscesów po obu stronach. Jednak przez wiele wieków były to incydenty, które nie wpływały radykalne na relacje. Polska uchodziła za stosunkowo bezpieczną przystań dla Żydów, których wypędzono z innych krajów. Żydzi byli dosyć hermetyczną i oporną na asymilację z Polakami grupą narodową, mówili własnym językiem, tworzyli gminy, dzielnice, wioski a nawet całe miasteczka. Stanowili swoisty folklor, do którego tolerancyjne polskie społeczeństwo się przyzwyczaiło i pomimo incydentalnych zgrzytów relacje były znośne. Niestety przez tą hermetyczność, Żydzi byli traktowani zawsze jako inni, co uwydatniało się w czasie ważnych dla Polaków zrywów patriotycznych, w których brali udział zwykle tylko nieliczni przedstawiciele tej wspólnoty. Nierzadko niektórzy współpracowali też z zaborcami przeciwko Polakom, co nie przysparzało im sympatii. Jednak jako obca i nieco kosmopolityczna nacja, zdążyli i do tego przyzwyczaić sąsiadów. Oliwy do ognia dodał jednak haniebny udział komunistycznych aktywistów żydowskich, którzy sympatyzowali z sowietami. Było ich tak wielu, że w społeczeństwie polskim utrwalił się obraz tzw. "żydokomuny". Po wspólnej napaści ZSRR i Niemiec, aktywiści żydowscy zasilili szeregi radzieckich komunistów i aktywnie współdziałali w prześladowaniu Polaków. Po stronie okupacji niemieckiej Żydzi mieli zionących nienawiścią Niemców i Polaków, którzy słyszeli co się dzieje po wschodniej stronie. Jednak Polacy zdali egzamin z człowieczeństwa i z narażeniem własnego życia uratowali ponad 100 tysięcy osób, co było naprawdę heroicznym czynem na masową skalę w czasie, gdy sami byli ciężko prześladowani.

Jednak na tym nie skończyła się historia, bo wraz wypierającymi Niemców wojskami sowieckimi przywieziono nam w pakiecie zwanym PKWN towarzyszy o polskich nazwiskach, którzy rekrutowali się w większości z przedwojennych komunistów i wspomnianych wyżej aktywistów z terenu sowieckiej okupacji. Oni zbudowali samozwańczy rząd i aparat bezpieczeństwa od początku bardzo gorliwie prześladujący polskich patriotów. Część uratowanych przez Polaków Żydów zasiliła szeregi tych struktur, ale najgorsi byli tamci. Spośród miejscowych to byli różni wykolejeńcy, konfidenci i różni awanturnicy, albo naiwni, którzy uwierzyli w dobre intencje i ideały socjalistyczne. Ten układ trwał do 68 r., gdy na skutek wewnętrznych tarć w partii Gomułka wygonił Żydów z Polski. Zbrodniarze stalinowscy, którym się w większości upiekło, jak się okazuje (zob. wykład ks. Chrostwoskiego) znaleźli sobie nową fuchę. Jakby było mało teraz oskarżają Polaków o niepopełnione zbrodnie.

O tym jak skomplikowana jest ta relacja po tych doświadczeniach z tzw. "żydokomuną" niech świadczą przykłady wielu spośród uratowanych przez Polaków Żydów, którzy nie podzielali poglądów komunistycznej wierchuszki. Jedni stali się ortodoksami religijnymi, drudzy się zasymilowali jeszcze inni uwierzyli w hasła syjonistyczne i zaangażowali w budowę państwa Izrael. Przykładem symbolicznym Żyda prześladowanego przez swoich rodaków może być scena z filmu "Generał Nil", gdzie rabin podzielił los patriotów. Dopełnieniem dramatu było wypędzenie przez Gomułkę prawie wszystkich Żydów, z których większość nie była niczemu winna. Jednak skutki psychologiczne takiego wypędzenia do dziś pokutują niechęcią wobec Polski ze strony zwykłych ludzi, którzy przeżyli kolejne życiowe dramaty. Stanowiło również swoisty prezent dla komunistycznych zbrodniarzy, którzy szybko się odnaleźli w roli pokrzywdzonych...

Takie jest tło historyczne dla współczesnej niechęci i pretensji środowisk patriotycznych wobec Żydów, a raczej pewnej ich grupy. Nie ma to nic wspólnego z ich rasą, pochodzeniem etnicznym, czy religią, nie jest więc z definicji antysemityzmem w żadnej formie. Żądanie rozliczenia zbrodniarzy stalinowskich za kierowanie aparatem władzy odpowiedzialnym za ciężkie tortury i zamordowanie tysięcy polskich patriotów, nie jest szowinizmem, czy antysemityzmem, a zwyczajnym wołaniem o sprawiedliwość. Demaskowanie spisku i kłamstw historycznych, szkalujących Polaków, również nie jest antysemityzmem. Z faszyzmem, czy nazizmem również nie ma to nic wspólnego.

Można by się zastanawiać, czy należy tu w ogóle rozmawiać o sprawie przynależności tych ludzi do określonego narodu, w tym wypadku Żydowskiego, którego definicja jest bardzo zagmatwana i relatywnie traktowana przez samych zainteresowanych. Ortodoksi za swojego rodaka uznają tylko wybranych, ale wg innych Żydem może być obywatel Izraela, wyznawca judaizmu itp. W ten sposób można w łatwy sposób odciąć się od związku z niewygodnymi ludźmi, których się uznaje albo nie za rodaków. Taką postawę pokazał Dawid Wildstain, gdy sprytnie odnarodowił swoich niefajnych rodaków...

Wywody teologiczne Terlikowskiego w całym kontekście, choć być może cenne w dialogu z pobożnymi, ortodoksyjnymi Żydami na jakichś spotkaniach miedzywyznaniowych, tutaj do niczego nie prowadziły, a nawet spowodowały pewną konsternację, bo problem nie dotyczy teologii...

Generalnie należałoby wyciągnąć wniosek, że istota problemu leży w tym, że pewne organizacje żydowskie zrobiły giszeft na martyrologi i ponieważ od Niemców już niczego nie wyduszą, teraz Polska stała się obiektem szantażu. Wobec zwykłych Żydów, którzy nie angażują się w takie działania nikt poważny nie ma żadnej negatywnej postawy. Jednak pojawiające się czasem komentarze na temat nadspodziewanie nieprzeciętnej liczby osób pochodzenia żydowskiego w polskich mediach to odbicie tego, co nasi rodzice i dziadkowie doświadczyli w pierwszym dwudziestoleciu komunizmu. To są stare lęki i jeśli ktoś uczył się historii powinien je zrozumieć...

Dobrym przykładem ukazującym wzajemne relacje i stadionowy "antysemityzm" jaki czasem można zobaczyć w Polsce jest komedia "Cud Purymowy". Pokazuje on jakie jest podłoże tego "strasznego" zjawiska w Polsce i jak niewiele potrzeba do zgody...

Końcowy wniosek to chyba taki, że nie powinniśmy dać się szantażystom, niezależnie z jakiej narodowości się wywodzą i otwarcie walczyć z kłamstwami historycznymi, ale też rozmawiać z uczciwymi ludźmi.