Tadeusz Wywrocki - "Jak nie kochać jesieni..."

[Puella Clara]

Nastała jesień, brr... lato mogłoby dłużej u nas gościć! Wiele jest pięknych wierszy o tej porze roku, jednak są na ogół smutne, a przecież - jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma. Pokochajmy więc jesień, bo co nam pozostało? Wszak potrafi być cudna, ale i nieuchronna
Mówi o tym w swoim wierszu Tadeusz Wywrocki - poeta, muzyk, kompozytor, aranżer muzyczny.

____

JAK NIE KOCHAĆ JESIENI... Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata, Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących. Ptaków, co przed podróżą na drzewach usiadły, Czekając na swych braci, za morze lecących. Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych, Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych. Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc, Kojąc w twym słabym sercu, codzienne zgryzoty. Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej, Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci. Chryzantemy pobieli, dla tych, których nie ma. Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci. Jak nie kochać jesieni, siostry listopada, Tego, co królowanie blaskiem świec rozpocznie. I w swoim majestacie uczy nas pokory. Bez słowa na cmentarze wzywa nas corocznie.

____

[Puella Clara]

Przyjemnie jest posłuchać tego wiersza patrząc na piękne obrazy jesieni, mając melodię "The Enchanted Garden" w tle

JAK NIE KOCHAC JESIENI TADEUSZ WYWROCKI WIERSZ

[Uczen_Sokratesa]

Słuchałem ostatnio opowiadań misjonarza z Ekwadoru o smutku spowodowanym wiecznym latem. Tam praktycznie nie ma zmian pór roku poza nieznacznym wzrostem opadów w "zimie". To jest nudne. My żyjemy w bardziej urozmaiconym środowisku:) Jesień, szczególnie zimna, jest smutna:) Jest na to rada:) Umieć żyć "wewnętrznie" i społecznie:)   Aha:) jeszcze jedna Zarabiać tyle by sobie polecieć gdzieś gdzie jest Słońce. Może na Maltę? Dziś miałem relację z tego kraju:)

[Puella Clara]

Ciekawe, co piszesz o tęsknocie misjonarza za zmiennością pór roku. Ja z kolei rozmawiałam z kilkoma osobami i jakoś wszyscy chcielibyśmy właśnie w takim miejscu mieszkać, gdzie nie ma ani zimy, ani upałów w lecie
Chociaż pewnie i mi by się na dłuższą metę znudziło... Malta, ha! Mi się marzą w Polsce skandynawskie lata i śródziemnomorskie zimy

Ten wiersz, który wybrałam, wydał mi się taki naturalny. Nie ma w nim ani wielkiej radości, ani głębokiego smutku. Po prostu jest pokora wobec natury i jakaś łagodna świetlistość...