2 Tes 3,7-12

[Robert Nowak]

2 Tes 3,7-12)Sami wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. Nie jakobyśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania. Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je! Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.


Kiedy czytam ten fragment Listu św. Pawła, myślę, że chociaż wiele każdemu z nas brakuje do doskonałości to jednak nie powinno to być wymówką od dawania przykładu.Nie powinniśmy być dla nikogo ciężarem to znaczy przestać pracować, św. Paweł przedstawia siebie jako człowieka pracowitego i jako przykład do naśladowania.
Ja lubię ukazywać przykłady innych natomiast z siebie czynić przykład wydawało mi się niestosowne. Teraz widzę,że niestosowne jest uważanie siebie za kogoś lepszego jednak to co jest wynikiem pracy nad samym sobą, efekty tej pracy jak rownież to co czyni  Duch Swięty w nas powinno sie doceniać i to może być wzorem dla innych. Bycie zakompleksionym to nie jest coś co czyni nas wiara w Jezusa Chrystusa. Ona z kompleksów uwalnia i daje wartości,które mogą dla moich braci i sióstr być przykładem dla życia pracowitego i godziwego.