Islamski terror, który przeraża nawet innych dżihadystów

[Uczen_Sokratesa]

Uwaga! Bardzo drastyczne obrazy, klip CNN

Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie, terrorystyczna sunnicka organizacja, umieszcza zamordowanych przez siebie ludzi na krzyżu. Uważają się za przedstawicieli Boga, a kto im się przeciwstawia zasługuje na najwyższą karę. Organizacja winna jest wielu zbrodni przeciwko ludzkości, masowych mordów chrześcijan, szyitów a nawet sunnitów z innych ugrupowań. Sytuację w Raggad, mieście opanowanym przez ISIS przedstawia film.

Informacje o grupie ( Wikipedia).

Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie.

Sztandar Islamskiego Państwa w Iraku

___

Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie (ar.: الدولة الاسلا٠ية في العراق والشا٠‎; "ad-Dawla al-Islāmiyya fi al-'Irāq wa-sh-Shām"; "Islamic State of Iraq and Sham" – ISIS lub "Islamic State of Iraq and the Levant" – ISIL) – sunnicka organizacja terrorystyczna działająca w Iraku, a także w Syrii podczas tamtejszej wojny domowej.

Działalność w Iraku

Ugrupowanie powstało podczas interwencji USA w Iraku w 2003. Początkowo organizacja istniała pod nazwą "Dżamat at-Tauhid al-Dżihad" i była dowodzona przez Abu Musaba az-Zarkawiego. Grupa ta skupiała sunnickich terrorystów i zagranicznych ekstremistów. Była de facto odnogą Al-Kaidy w Iraku. Ugrupowanie az-Zarkawiego podczas wojny partyzanckiej w Iraku w 2004 zasłynęła przede wszystkim udziałem w I i II bitwie o Faludżę, przeprowadzaniem zamachów samobójczych, a także braniem do niewoli zagranicznych zakładników i przeprowadzanie na nich egzekucji poprzez ścięcie, które wstrząsały opinią publiczną.

W październiku 2004 organizacja zmieniła nazwę na "Tanzim Kaidat al-Dżihad fi Bilad ar-Rafidajn" (Baza Dżihadu w Kraju nad Dwoma Rzekami), powszechnie znana jako Al-Kaida w Iraku. Abu Musab az-Zarkawi wypowiedział wojnę nie tylko podmiotom interweniującym w Iraku, ale także szyitom, wpędzając Irak w wir wojny religijnej. Był liderem organizacji do 6 czerwca 2006, kiedy zginął w nalocie amerykańskich sił powietrznych.

Islamskie Państwo w Iraku odpowiadało za liczne ataki i zamachy terrorystyczne oraz porwania, głównie w środkowym Iraku (zwłaszcza tzw. "sunnicki trójkąt śmierci"). Terroryści z tej organizacji są odpowiedzialni min. za uprowadzenia, tortury i morderstwa.

Jego następcą został Abu Abdullah ar-Raszid al-Bagdadi. 15 października 2006 organizacja zmieniła nazwę na Islamskie Państwo w Iraku. Prowadziła ona nadal wojnę partyzancką z państwami zachodnimi stacjonującymi w Iraku, przeprowadzając liczne ataki terrorystyczne. Al-Bagdadi został zabity 19 kwietnia 2010 w wiosce As-Sarsar położonej 80 km na zachód od Bagdadu, podczas operacji irackich i amerykańskich sił lądowych. Żołnierze zaatakowali z rakiet dom w którym się ukrywał. Schedę po nim objął Abu Bakr al-Bagdadi.

Działalność w Syrii

Front Obrony Ludności Lewantu.

10 kwietnia 2013 głównodowodzący Frontu Obrony Ludności Lewantu (Dżabhat an-Nursa), Abu Muhammad al-Golani, przyrzekł lojalność Ajmanowi az-Zawahiriemu, liderowi Al-Kaidy. Al-Golani przyznał się do przeprowadzenia wielu zamachów na reżim Asada. Dzień wcześniej bojownicy Frontu oficjalnie ogłosili, iż są odgałęzieniem Islamskiego Państwa w Iraku, czyli tamtejszej filii Al-Kaidy. Po deklaracji al-Golaniego, lider Islamskiego Państwa w Iraku Abu Bakr al-Bagdadi ogłosił fuzję ugrupowań, proklamując powstanie Islamskiego Państwa w Iraku i Lewancie. Nie spotkało się to z akceptacją al-Golaniego, ani Ajmana az-Zawahiriego. Lider Al-Kaidy w liście otwartym z 9 czerwca 2013 nazwał decyzję al-Bagdadiego błędem i ją anulował[2]. Al-Bagdadi nie podporządkował się decyzji az-Zawahiriego i 15 czerwca 2013 ogłosił, iż oba podmioty będą działać jako jedna organizacja pod nazwą Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie (ISIS). Faktycznie Dżabhat an-Nursa walczył pod swoim sztandarem, lecz aktywnie współpracował z ISIS.

Ugrupowanie walczyło przeciwko tamtejszemu prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi dążąc do jego obalenia i wprowadzenia kalifatu islamskiego. ISIS prowadziło również wrogą politykę wobec Wolnej Armii Syrii, opozycyjnej armii zmagającej się również z Asadem. Do zaognienia relacji w syryjskiej opozycji złożonej z umiarkowanych bojowników i dżihadystów, doszło 11 lipca 2013 po zabójstwie Kamala Hamaniego z Najwyższej Rady Wojskowej Wolnej Armii Syrii. Hamani należał do 30 najważniejszych postaci Armii. Dowództwo militarnego ciała opozycji ogłosiło, iż zabójstwo Hamaniego równało się z wypowiedzeniem wojny.

Następnie przystąpili do walk z Kurdami na północy Syrii. We wrześniu 2013 doszło do bitwy w szeregach opozycji między radykałami i nacjonalistycznymi przeciwnikami Asada w Azaz, zakończoną ostatecznie rozejmem. Islamskie Państwo w Iraku i i Lewancie wypowiedziało wojnę także wszystkim chrześcijanom w Syrii, profanując krzyże i świątynie oraz porywając i zabijając chrześcijan. ISIS wypowiedziało także Przymierze Umara z VII wieku, które regulowało wspólne życie chrześcijan i muzułmanów w Syrii.

Podczas wojny domowej radykalni islamiści skupieni wokół Islamskiego Państwa w Iraku oraz Islamskiemu Frontu Syryjskiemu dokonywali czystek etnicznych na chrześcijanach, alawitach, szyitach, Kurdach, a także umiarkowanych sunnitach. Spirala przemocy w ich wykonaniu rozpoczęła się masakrą chrześcijan w Al-Duwair z 27 maja 2013, kiedy to wymordowano niemal wszystkich mieszkańców wsi. 11 czerwca 2013 islamiści dokonali w miejscowości Hatla zbiorowej egzekucji na 60 szyitach. Pod koniec lipca 2013 ekstremiści z ISIS porwali 200 osób w Tel Abjad, którym ścinano głowy, dopóki kurdyjscy partyzanci nie uwolnili lidera Dżaisz al-Muhadżireen wa Ansar, Abu Czeczena. W międzyczasie ISIS dokonało masakry po zajęciu Chan al-Asal, kiedy to zabito 51 żołnierzy.

4 sierpnia 2013 dżihadyści dopuścili się jak dotąd największej zbrodni, mordując 190 alawitów w wioskach pod Salmą[7]. 4 września 2013 ISIS zaatakowało historyczne dla chrześcijan miasto Malula, po którego zajęciu, palono i grabiono kościoły oraz mordowano osoby, które nie wyrażały zgody na konwersję na islam. Czystkom zapobiegła syryjska armia, która przepędziła fanatycznych rebeliantów z miasta.

Taktyka wojenna dżihadystów wymusiła na przedstawicielstwie syryjskiej opozycji odcięcie się od islamskich ekstremistów i potępienie przypadków pogwałcenia praw człowieka, w tym porwania, morderstwa i masowe egzekucje. Syryjska opozycja zadeklarowała 11 października 2013 wolę przestrzegania prawa międzynarodowego i obiecała wydanie w ręce sprawiedliwości zbrodniarzy, oskarżając jednocześnie instytucje międzynarodowe o brak działania. Umiarkowani rebelianci dostrzegli tym samym zagrożenie ze strony radykalnych islamistów.

W dniach 21-28 października 2013 ISIS toczyło zacięty bój o chrześcijańskie miasto Sadad, który ostatecznie zakończył się ich klęską. W tygodniowej bitwie zginęło 100 żołnierzy oraz 80 islamistów, którzy zamordowali 45 cywilów, co nazwano masakrą chrześcijan. Oprócz tego łupiono i grabiono domostwa, kościoły i inne miejsca kultu chrześcijańskiego.

8 listopada 2013 Ajman az-Zawahiri ponownie nakazał rozwiązanie Islamskiego Państwa w Iraku i Lewancie i podporządkowanie się bojowników organizacji Dżabhat al-Nursa.

Kampania przeciwko Islamskiemu Państwu w Iraku i Lewancie.

Wraz z początkiem 2014 na "terenach wyzwolonych" przez rebeliantów rozpoczęła się otwarta wojna między Islamskim Państwem w Iraku i Lewancie (ISIS) a Syryjskim Frontem Rewolucyjnym powstałym w grudniu 2013 i Armią Mudżahedinów. Syryjski Front Rewolucyjny działał pod szyldem Wolnej Armii Syrii (WAS), która sprzymierzyła się przeciwko ISIS razem z Frontem Islamskim, największą koalicją ugrupowań islamskich działających podczas wojny domowej w Syrii. Wchodzących w skład Frontu Islamskiego przeciwko Islamskiemu Państwu w Iraku i Lewancie aktywnie walczyli bojownicy z ugrupowań Liwa Sukur asz-Szam, Dżajsz al-Islam, Liwa at-Tauhid oraz Ahrar asz-Szam. Tymczasem Armia Mudżahedinów wypowiedziała wojnę ISIS, oskarżając go o naruszenie zasad boskich. Nowa frakcja zarzuciła ISIS szerzenie przemocy i rozlew krwi na "terenach wyzwolonych" oraz zażądała od bojowników przyłączenie się do innych grup rebelianckich bądź opuszczenie Syrii.

Jednocześnie Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie podjęło insurekcję w irackiej prowincji Al-Anbar, przejmując na przełomie 2013/2014 kontrolę nad Al-Falludżą, Al-Karmah, Al-Chaladiją, Al-Hadisą, Al-Ka'im oraz częścią Ar-Ramadi i Abu Ghurajb.

.......
http://pl.wikipedia.org/wiki/Islamskie_Pa%C5%84stwo_w_Iraku_i_Lewancie
http://edition.cnn.com/2014/05/01/world/meast/syria-bodies-crucifixions/index.html?hpt=hp_c1